Μητροπέτροβας

Ιστορική οικογένεια αγωνιστών, που είχε εγκατασταθεί από τον 17o αιώνα στην Ανδρούσα της επαρχίας Μεσσήνης. Κυριότερα μέλη της υπήρξαν: 1. Μήτρο-Πέτροβας (1745 – 1838). Έδρασε στα Ορλοφικά (1770) και στη συνέχεια αγωνίστηκε εναντίον των Τούρκων και των Τουρκαλβανών, μαζί με τον Κωνσταντίνο Κολοκοτρώνη, πατέρα του αρχιστράτηγου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Καμαρινό. Ο Μ., όπως και όλη η οικογένειά του, συνδέονταν από τα παλιά χρόνια με τους Κολοκοτρωναίους και υπήρξε ο πρώτος δάσκαλος του νεαρού Θεόδωρου στα πολεμικά. Όταν κηρύχτηκε η Επανάσταση, ο Μ., ηλικίας τότε 76 χρόνων, ήταν ανάμεσα στους πρώτους που επαναστάτησαν στην Καλαμάτα. Ακολούθησε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και επικεφαλής δικού του στρατιωτικού σώματος πήρε μέρος στις μάχες της Αρκαδίας, στη μάχη του Βαλτετσίου και διακρίθηκε για τον ηρωισμό του, αντιμετωπίζοντας το μεγαλύτερο βάρος της ορμής των Τούρκων, χωρίς να υποχωρήσει, προκαλώντας τον θαυμασμό ακόμα και των Τούρκων. Ο Μ. δεν διακρίθηκε όμως μόνο για τη γενναιότητά του, αλλά και για τη σύνεσή του, ενώ ο Κολοκοτρώνης τον τιμούσε και τον έλεγε πάντοτε Μπάρμπα σε ένδειξη σεβασμού και ζητούσε τη γνώμη και τις συμβουλές του σε όλες τις κρίσιμες περιστάσεις. Ο Μ. πήρε μέρος και σε όλους του εμφυλίους και το 1825, όταν νικήθηκε η παράταξή του, φυλακίστηκε στην Ύδρα μαζί με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Δεληγιάννη, τον Θ. Γρίβα κ.ά. Μετά την αποβίβαση του Ιμπραήμ πασά η ελληνική επαναστατική κυβέρνηση αναγκάστηκε να αποφυλακίσει τους αντικυβερνητικούς, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο M., ο οποίος συνέχισε τον Αγώνα με την ορμητικότητα και τον ενθουσιασμό που είχε όταν ήταν νέος. Στη διάρκεια της διακυβέρνησης του Καποδίστρια ήταν με το μέρος των κυβερνητικών. Όταν όμως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης καταδικάστηκε από την αντιβασιλεία (1834) ως στασιαστής, ο Μ., σε ένδειξη διαμαρτυρίας, κήρυξε επανάσταση στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο. Τελικά αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε στο Νεόκαστρο. Ο Μ., αν και ήταν αρχηγός και πρωταίτιος της στάσης, καταδικάστηκε σε φυλάκιση μόνο 15 ετών. Εξαιτίας μάλιστα της προχωρημένης ηλικίας του και της λαμπρής διαγωγής του σε όλη τη διάρκεια του Αγώνα, του απονεμήθηκε χάρη και αποφυλακίστηκε το 1836. 2. Αντώνιος (1775 – 1855). Γιος του προηγούμενου. Πήρε μέρος στον Αγώνα, φτάνοντας έως τον βαθμό του λοχαγού. Στη μάχη του Βαλτετσίου άρχισε πρώτος να καταδιώκει τον Κεχαγιάμπεη και τιμήθηκε με το αριστείο ανδρείας. 3. Πέτρος (τέλη 18ου – αρχές 19ου αι.). Αδελφός του προηγούμενου. Για τη συμμετοχή του στον Αγώνα τιμήθηκε με το αριστείο ανδρείας.